Laatste week op het Noordereiland

Na even afwezig te zijn geweest zijn we hier weer met een reisverslag van de afgelopen week.

Maandag 26 december 2016 (2e kerstdag)
Een heerlijk Chill ochtendje gehad.
'S middags hebben we bij Nederlandse kameraden van Erik geluncht. Hier hebben we een gezellige middag gehad.
Weer thuis bij Erik, heeft Robert beslag gemaakt voor kniepertjes en rolletjes. 'S avonds na het eten hebben we kniepertjes gebakken met natuurlijk de top 2000 op de achtergrond. Deze traditie zetten we hier gewoon voort. Het was al laat toen we het beslag van de kniepertjes op waren. Morgen maar de rolletjes bakken.

Dinsdag 27 december 2016
Vanochtend hebben we de Bridal veil Falls bezocht in te Uku.
Dit is een spectaculaire 55 meter hoge waterval.
Hier heb je meerdere platvormen om de waterval te kunnen bezichtigen. Je kan boven de waterval staan, vanaf de zijkant en vanaf onder aan de waterval.
Kan wel merken met 7 jaar geleden dat de toeriste erg is toegenomen hier. Het was hier dan ook heel erg druk. Maar dat mag de pret niet drukken, we genieten nog steeds volop.
We zijn doorgereden naar Raglan. We hebben hier de hippie markt bezocht. Niet echt mijn smaak maar altijd leuk om er over heen te lopen.
We zijn vervolgens doorgereden naar de Te toto gorge Raglan.
Het was een heerlijke slingerweg en veel gravel om naar de lookout te rijden.
Het schijnt een spectaculair uitzicht te hebben over de kustlijn.
Het was een mooi uitzicht tussen de wolken die voorbij kwamen en tussen de regenbuien door. Al met al hebben we niet heel veel van het uitzicht kunnen zien. Met de vesten aan, mutsen op, hebben we daar toch nog even rond gelopen om toch nog iets te kunnen zien.
De regen werd alleen maar erger weer besloten om terug te gaan naar de auto en weer naar Erik te rijden.
'S avonds hebben Erik en ik (Claudia) nog rolletjes gebakken.
Er was gewoon niet tegen te bakken, want er waren er paar die ze even moesten testen of ze wel lekker waren, en tja elk rolletje smaakte weer anders...

Woensdag 28 december 2016
Vandaag stond er een dagje Rotorua op de planning.
We hebben de Rainbow Springs Nature Park bezocht.
Het park ligt tussen inheemse bomen en prachtige bossen van Rotorua. In dit park vind je dieren die hier in New Zealand voorkomen. Onder andere de Tui en de Kiwi. De Kiwi blijft een mooi en bijzonder dier. De kiwi is dan ook echt een nacht dier en laat zich niet zien als het licht is buiten. De kiwi's bevinden zich dan ook in een donkere ruimte. Je moet in de ruimte ook stil zijn anders gaan de kiwi's op de loop en laten ze zich niet meer zien.
Na een bezoekje aan het park, wilden we in de gondola die naast het park zit. Maar het was zo druk dat het meer als een uur duurde voordat we een keer naar boven konden. We hebben toen maar besloten om eerst Rotorua in te gaan.
Na daar wat te hebben rond gelopen zijn we naar de Okere Falls gereden.
Het was een route met veel verschillende lookouts over de Okere River. De Okere River betekend "de plaats van driften"
We hebben dan ook even een rondje gelopen langs deze rivier. Waarbij we ook nog mensen zagen kayaken door de watervallen.
Ondertussen was het al weer avond en zijn we terug gegaan naar de Gondola om te kijken of de wachtrij naar boven nu wat korter was. Gelukkig was het wat rustiger en zijn we naar boven gegaan met de Gondola. Het was een prachtig mooi uitzicht over Rotorua. Boven kon je met de ludge rodelen, je kan er wandelen, met de mountainbike naar beneden en je kan er eten.
Na wat te hebben gegeten en rond te hebben gekeken, zijn we met de gondola weer naar beneden gegaan. We zijn nog weer naar de Rainbow Springs gelopen. De kiwi's zouden namelijk nu los lopen. Maar eenmaal daar te zijn aangekomen bleek dat ze pas om 21.00 uur werden losgelaten en dat je ze pas vanaf 22.00 uur kunt zien omdat het dan helemaal donker is. Tja en we er waren er om half 9. Dit duurde voor ons wat te lang om hierop te wachten. We moesten ook nog weer naar Putaruru rijden en morgen gaat de wekker weer optijd.
Dus maar besloten om weer naar Erik zijn huis te rijden, om bij hem te komen zijn we ook nog wel een uur onderweg.

Donderdag 29 december 2016
Vandaag ging onze wekker om half 6. Nu zullen jullie wel denken wat vroeg. Je hebt vakantie, waarom zou je dan vroeg op willen staan.
Als je iets van New Zealand wilt zien, zal je toch vroeg op moeten staan.
Onze reis ging deze ochtend naar Matamata. Om 8.00 uur hadden we onze rondleiding over de Hobbiton. Eindelijk was het dan zover, Robert zijn wens ging in vervulling. Hij wilde dit zo graag in het echt zien. Je had hem moeten zien, hij was zo blij als een klein kind. Hij genoot dan ook volop. En niet alleen Robert hoor, Michaël en ik (Claudia) genoten ook van het prachtige Hobbiton.
Het was een geweldige ervaring om hier rond te mogen lopen, wel onder begeleiding. En omdat we als eerste groep daar waren was het nog heerlijk rustig.
Na ongeveer twee uur alles te hebben gezien, hebben we daar nog wat gedronken. Nadat we de shop nog even onveilig hebben gemaakt in Hobbiton zijn we Matamata ingegaan.
In Matamata was opzich niet veel te beleven dus naar de lunch zijn we gaan rijden naar de Wairere Falls. We waren nog niet eens op de parkeerplaats of de auto's stonden als langs de kant van de weg geparkeerd. Zo druk was het daar. Maar we laten ons niet weg jagen door de menigte.
Het was 45 minuten lopen voor de eerste Lookout voor de Wairere Falls. Voor de tweede lookout was je in totaal 90 minuten onderweg. Het is niet een normale loop naar boven, deze was vrij pittig met alle obstakels die we onderweg hadden. Overal uitstekende stenen wortels die uit de grond steken omgevallen bomen. Ga zo maar door.
Robert is meegelopen tot de eerste lookout hier kon je de waterval van een behoorlijk afstand zien. Michaël en ik (Claudia) zijn doorgelopen tot de tweede lookout. Na een behoorlijke klim en moderplassen zijn we bij de tweede lookout uitgekomen.
Het waaide hier behoorlijk en doordat het zo hard waaide kwam het water van de waterval ons te gemoed. Het was lastig foto's maken met het water dat telkens ons tegemoet kwam. Toch snel een aantal foto's gemaakt en verder genoten van het uitzicht. Als het helderder was geweest hadden we nog veel verder kunnen kijken. Maarja je kan niet alles hebben. Wij zijn niet heel erg lang boven gebleven want ondertussen waren we bijna doorweekt. En we moesten nog weer 90 minuten terug lopen. We waren dan ook sneller beneden dan 90 minuten, we hebben er een 1 uur en 10 minuten over gedaan. Robert zat dan ook al op ons te wachten in de auto.
'S avonds gezellig bij Erik thuis gezeten. Onze benen even tot rust laten komen.

Vrijdag 30 december 2016
De wekker ging weer optijd. Om 7.00 uur zaten we al in de auto naar Waitomo.
Om half 9 zouden we daar onze eerste Cave tour hebben. Maar omdat we er al om 8 uur waren, en er bij de derde groep mensen misten en ze er nog niet waren mochten wij met deze groep mee.
Onze eerste Cave was de Ruakuri Cave. We hadden een tourguide die daar uit de omgeving kwam en als klein jongetje ook al in de Cave kwam. Deze man kon het allemaal heel erg leuk vertellen.
De Ruakuri Cave is New Zealand langste ondergrondse begeleide wandeltocht.
De reis gaat naar beneden door een spectaculaire spiraal ingang.
Je hoort in de Cave de verre ondergrondse watervallen en je kunt van heel dicht bij de glowworms bewonderen.
Deze Cave is echt een aanrader. Het was echt indrukwekkend om te zien wat de natuur hier van heeft gemaakt. We hebben hier dan ook bijna twee uur rondgelopen. Omdat we met de eerste groep zijn meegegaan hadden we wat extra tijd voordat we onze Tour door tweede Cave hadden. Dus tijd voor koffie/thee.
De tweede Cave was de Aranui Cave. De Cave was bijzonder mooi van binnen. Maar vond de eerste Cave indrukwekkender.
Na een rondleiding van ongeveer 3 kwartie zijn we door gegaan naar onze laatste Cave. De Waitomo Glowworm Cave.
Het duurde even voordat onze Tour begon het was er heel erg druk we liepen dan ook met zes andere groepen die daar werden rondgeleid door de Cave. De tourguide vertelden ons dat ze bijna de Cave dicht moesten doen vanwege een te hoge CO2 gehalte. De temperatuur wordt dan te hoog in de Cave en dat tast de Cave dan aan. Maar gelukkig kon de Tour doorgaan. Na de rondleiding moesten we wachten tot we in een bootje konden. Vanuit de boot konden we naar de miljoenen glowworms kijken die daar in de grot zitten. Het was net of we naar een sterrenhemel aan het kijken waren. Het was indrukwekkend om te zien.
7 jaar geleden ben ik er ook geweest. In die jaren is er veel veranderd buiten de glowworm Cave allemaal wat moderner geworden. En het trekt nu veel meer toerisme dan toen ik er in 2010 was. Het is zelfs zo erg dat niet alles in het Engels op de borden staat maar ook nog in het Chinees. Er is veel Chinese toerisme hier.

We zijn doorgereden naar de Mangapohue Naturalis Bridge Scenic. De kalkstenen kloof brengt ons onder de prachtige natuurlijke brug.
De natuurlijke brug is 17 meter hoge kalksteenboog; de overblijfselen van een oude grot. Het was fascinerend om dit te zien.
Na dit hebben bezichtigd zijn we doorgereden naar de Piripiri Cave. Één van de weinige vrije Caves.
Het is niet een hele grote grot, maar om van binnen goed te kunnen bekijken ben je wel een zak lamp nodig anders zie je niet veel. Gelukkig hadden we een zaklamp mee.
We zijn weer verder gereden naar de Marokopa Falls. Dit was weer ontzettend mooie waterval om te zien.
Omdat we zagen dat we dicht bij de zee waren zijn we doorgereden naar het strand. Hier aangekomen was het zand gewoon zwart. Lekker heet onder de voeten. Na daar het uitzicht te hebben bekeken zijn we weer teruggereden naar Erik waar we om ongeveer 20.00 uur aankwamen. Nog even warm eten en toen was het tijd om op bed te gaan.

Zaterdag 31 december 2016 (oudejaarsdag)
Vanochtend een beetje uitgeslapen na twee keer heel vroeg opstaan.
Na het ontbijt zijn we samen met Erik naar Otorohanga gereden.
Robert ging rijden, hij vond dit best spannend, omdat hij bang was om aan de verkeerde kan te rijden. Erik heeft het later van Robert overgenomen. Robert vond het ook wel genoeg. Hij vind het maar niks links rijden. Voor zijn gevoel was hij aan het spookrijder.
We zijn gestopt bij de kleding shop Haddad Karak & Johns Menswear. Hier konden de mannen even los gaan. Wat een kleren en schoenen zeg. Wat een georganiseerde bende. Ben blij dat zij weten wat er allemaal is. De mannen zijn uiteindelijk geslaagd en ik (Claudia) ook wel met een dames trui. Je weet maar nooit hoe koud het hier nog kan worden. Hahaha. Kan de trui denk ik beter aan doen als we weer in het vliegtuig naar huis zitten. Maar gelukkig is het nog lang niet zover.

We zijn nog even bij een Nederlandse boer die Erik kent op visite geweest. Daar hebben we ook even geluncht.
In de middag zijn we weer teruggereden naar Erik zijn huis. Erik is direct gaan melken, Michaël heeft hem geholpen met het één en ander, Robert is gauw even alleen naar de supermarkt gereden om nog wat ingeredienten te halen voor de aardappel gratin die hij gaat maken voor vanavond. Ik (Claudia) ben kniepertjes gaan bakken voor vanavond.
Anne was ondertussen ook gearriveerd.
Ryan was ook gebracht een zoon van een Nederlandse boer. Alles wat we meenemen voor vanavond en we konden om 19.00 rijden naar Papamoa Beach.
De buren van Erik hebben hier een vakantie huis bij het strand.
Daar heerlijk gebbqt en om 12 uur vuurwerk gekeken op het strand.
Ondanks dat ik niet het idee had dat het oudejaarsdag was hebben we het ontzettend gezellig gehad en hadden ze mooi vuurwerk. Om half 3 weer thuis en konden we heerlijk slapen.

1 januari 2017 (nieuwjaarsdag)
Vandaag een Lazy sunday.
Rolletjes gebakken voor Erik. Hij wilde graag nog wat, hij vind ze zo lekker.
Wat wasjes gedraaid. De koffers weer gepakt. Want morgen rijden we naar Wellingthon waar we 3 januari met de boot overgaan naar het Zuidereiland. Verder een rustig dag vandaag.

Iedereen een gelukkig nieuwjaar en de beste wensen voor 2017!

Lieve groetjes
van ons allemaal.